1980’de bir gece, Rita Paul kocası Daniel’e Greenwich Village’daki Waverly ve MacDougal Sokaklarının köşesindeki Hotel Earle’e taşınmalarının bir sakıncası olup olmadığını sordu.
Bu çok garip bir istek değildi. “Earle” 1973’ten bu yana, “henüz yetmiş yıllıkken” Paul’ler sahibiydiler. Paul’ler burayı satın aldıklarında, Earle, çıplak bir rezidans otelinden eklektik bir kalabalık için korkak bir cennete dönüşmüştü. Bayan Paul, inzivaya çekilmek için dördüncü kattaki dört bağlantılı odaya gözünü dikti.
Geçenlerde Bayan Paul, “Sanırım o zamanlar bir sürü boş odamız vardı,” dedi.
Önümüzdeki 12 yıl boyunca, Paul’ler orada tam zamanlı sakinlerdi. Bayan Paul, arka malzemeleri, bebek kuyruklu piyanosu ve fırınıyla eksantrik bir hayatın tadını çıkardı. Ayrıldıkları ve yakındaki kendi dairelerine taşındıkları 1992 yılına kadar orada kaldılar, ancak otelci olarak çalışmaya devam ettiler. (İkisi kızlarının 1996’daki düğünü için uzlaştılar; Bay Paul 2014’te 92 yaşındayken ölene kadar birlikte kaldılar.)
Özel bir ev olarak başlayan, Earle oldu ve şimdi Washington Square Hotel olan 103 Waverly Place’deki otel, şehir merkezindeki bohemya tarihinde benzersiz bir yere sahiptir. Bir noktada yazarlar (Ernest Hemingway, PG Wodehouse, Dylan Thomas) ve müzisyenler (1964’teki ilk dünya turu sırasında orada kalan Rolling Stones gibi) tarafından tercih edildi.
103 Waverly Place’deki otel – daha önce Earle ve şimdi de Washington Square Oteli – gelecek yıl 120 olacak ve onu New York’ta bağımsız olarak işletilen en uzun otellerden biri yapacak. Kredi… Wurts Bros., New York Şehir Müzesi aracılığıyla
Otel, diğer zorlukların yanı sıra İspanyol gribi, iki Dünya Savaşı ve Büyük Buhran gibi kargaşadaki payını gördü. Kredi… Wurts Bros., New York Şehir Müzesi aracılığıyla
Ancak Covid salgını muhtemelen otelin en zorlu krizi oldu. Kredi… The New York Times için Sarah Blesener
Otel, gelecek yıl 120 olacak ve onu New York’ta bağımsız olarak işletilen en uzun otellerden biri yapacak. Şehirdeki otellerden kaçının aileye ait olduğu belli değil, ancak New York Üniversitesi Jonathan M. Tisch Ağırlama Merkezi’nde otel danışmanı ve klinik doçenti olan Sean F. Hennessey’e göre, çok azı bunu Ms. Paul öyle. Bay Hennessey, “Aynı şekilde işletilen başka bir otelden haberim yok” dedi.
Mekan kargaşadan payını gördü. 1918 İspanyol gribi pandemisinden, iki dünya savaşından, Büyük Buhran’dan, “70’lerin ve 2008’in ekonomik krizlerinden ve en son olarak da Covid pandemisinden sağ çıktı.
Covid tartışmasız en zorlu olanıydı. Otel tüm karantina boyunca açık kaldı, ancak çok az misafiri vardı. Otelin CEO’su Bayan Paul’un kızı Judy Paul, “Bizimle kimsenin kalmadığı geceler oldu” dedi.
Paul’lar pandeminin “bizi nakavt edeceğinden” oldukça emindi. Otel için iki ve bitişiğindeki restoranı North Square için iki pandemi kredisi yardımcı oldu. Ve iş yavaş yavaş toparlanıyor.
Bu, şu anda 95 yaşında olan Bayan Paul’ün meşgul olduğu anlamına gelir.
Günlük işler kızı ve damadı Marc Garrett’a düşse de asıl ünvanı “sanat yönetmeni” olan Paul Hanım, el boyaması çinilerden her ayrıntıya vurgu yapıyor. lobi duvarlar oda tasarımlarına restorandaki duvar resimlerine.
“En güçlü yanım, doğru yer için doğru şeyi bulmak” dedi. “Bazen bunun ne olduğunu anlamak biraz zor.”
Bayan Paul, sağda, otelin genel müdürü olan kızı Judy ile birlikte. Kredi… The New York Times için Sarah Blesener
1927’de Rita Puchalski’de Berlin’de doğdu ve 1933’te ailesiyle birlikte Paris’e taşındı ve burada 1940’ların başlarına kadar yaşadılar. Ardından, Nazilerin yakında geleceği belli olunca, annesi ve erkek kardeşiyle birlikte Le Havre’dan denize açıldı. SS De Grasse, aralarında bir sandık var. Nispeten konuşursak, okyanus gemisi cömertti. Uygun bir duşu, banyosu ve kaç yemek odası vardı. “Lüksten öldüğümüzü hissettik” dedi. “Fransa’da sahip olduğumuz her şeyden çok daha kolaydı.”
Rita’nın babası iki yıl önce inşaat sektöründe çalışmak için Amerika’ya gelmişti ve ailenin geri kalanı onun erkek kardeşiyle Brooklyn, Manhattan Beach’te paylaştığı bir daireye taşındı.
İnşaat aile işiydi. Rita’nın büyükbabası 1800’lerin sonlarında Polonya’ya dönmeden önce Williamsburg Köprüsü’nde üç yıl geçirdi. Ancak Rita için farklı bir hayat onu çağırıyordu.
Hunter Koleji’nde arka okudu, 1947’de mezun oldu ve moda illüstratörü oldu. Daniel Paul ile bir kuzeni aracılığıyla tanıştı; 1949’da evlendiler ve yeni kocasıyla birlikte, babasının kuyumcu dükkânında çalıştığı New Haven, Conn.’de yaşamaya başladı. Ama New Haven’dan nefret ediyor ve babasına kocasını New York’ta çalışması için yalvarıyordu. 260 odalı Manhattan Beach Hotel’in geliştirilmesine yardımcı olması için Bay Paul’u tuttu.
Üç aylık bir çıraklıktan sonra Bay Paul müdür oldu.
Washington Square Hotel’in salonunun içindeki barı süsleyen Rita Paul’un çini işi. Kredi… The New York Times için Sarah Blesener
1905 yılında Hotel Earle’nin içi. Kredi… Wurts Bros., New York Şehir Müzesi aracılığıyla
Ekim ayında Washington Square Hotel’in lobisi. Kredi… The New York Times için Sarah Blesener
1967’de Rita’nın babası ve amcası Manhattan’daki ilk otellerini, West 47th Street’teki Rio’yu satın aldı.
1970’de Clinton’u ve ardından 1973’te ‘Earle’yi satın aldılar.
Adını ilk ev sahibi olan Earle S. L’Amoureux’den alan Earle, 1960’larda lüks bir eve dönüşen bir zamanların sekiz katlı gösterişli bir oteliydi. Bayan Paul’un kendi sözleriyle, “çılgınlara” ve “küçük suçlulara”, ayrıca mücadele eden sanatçılara ve halk müzisyenlerine ev sahipliği yapan bir “çöplük”tü. Bob Dylan ve Joan Baez, “Diamonds and Rust and Us” adlı şarkısına ilham veren Room 305’te bir süre yaşadı. (“Şimdi pencereden dışarı gülümsüyorsun/O berbat otelin/Washington Meydanı’nın üstünde.” )
Bayan Paul sahneyi çok sevdi ve müdavimlerinden Bo Diddley ile uzun bir dostluk geliştirdi. “Portresini boyamamı istedi” dedi Bayan Paul. Ama zamanlama hiç işe yaramadı.
70’lerin sonlarında, eksantrik geçmişini onurlandırırken, onu uygun fiyatlı, Avrupa tarzı bir butik otele dönüştürdüler. Birçok Rita Paul güncellemesinin ilki olacak.
Bayan Paul, “Bence bir otel her zaman yenileme işindedir,” dedi.
Arka Deco’nun bir hayranı olarak, çini üzerine bir dizi resim tasarladı – bazı ünlü tuvallerin kopyaları, bazı klasik sinema yıldızlarının siyah beyaz görüntüleri, bazı soyut — hala otelde ve restoranda asılı duruyor.
Artık “Eloise” yıllarından sonra taşındığı otelin köşesindeki sanat dolu iki yatak odalı dairesinde stüdyosunda çalışıyor. Bir kısmını kendi yaptığı, bir kısmını kendi topladığı resim, seramik ve çinilerle kaplıdır.
Ve yavaşlamak gibi bir planı yok. Waverly Place’deki açık hava yemekhanesi için yeni bir kaplama var. Waverly ve Macdougal caddelerinde oturmak için yeni dış mekan işareti var. Ve kızının “daha iyi günler gördüğünü” kabul ettiği “salon için tasarladığı masa üstlerinin” değişimi var.
Paul’s hala binanın sahibi ve ilgili alıcılardan sık sık teklif aldıklarını bildiriyor. Ama satmak istemiyorlar.
Geceleri, Bayan Paul genellikle restoranda yemek yerken bulunabilir. Ya da Washington Square Park’ın batı tarafına bakan altıncı kattaki dairesinde, elinde bir kadeh şarap, sevgili mahallesine bakan pencerelerin yanında oturacak.
Kredi… The New York Times için Sarah Blesener
Bu çok garip bir istek değildi. “Earle” 1973’ten bu yana, “henüz yetmiş yıllıkken” Paul’ler sahibiydiler. Paul’ler burayı satın aldıklarında, Earle, çıplak bir rezidans otelinden eklektik bir kalabalık için korkak bir cennete dönüşmüştü. Bayan Paul, inzivaya çekilmek için dördüncü kattaki dört bağlantılı odaya gözünü dikti.
Geçenlerde Bayan Paul, “Sanırım o zamanlar bir sürü boş odamız vardı,” dedi.
Önümüzdeki 12 yıl boyunca, Paul’ler orada tam zamanlı sakinlerdi. Bayan Paul, arka malzemeleri, bebek kuyruklu piyanosu ve fırınıyla eksantrik bir hayatın tadını çıkardı. Ayrıldıkları ve yakındaki kendi dairelerine taşındıkları 1992 yılına kadar orada kaldılar, ancak otelci olarak çalışmaya devam ettiler. (İkisi kızlarının 1996’daki düğünü için uzlaştılar; Bay Paul 2014’te 92 yaşındayken ölene kadar birlikte kaldılar.)
Özel bir ev olarak başlayan, Earle oldu ve şimdi Washington Square Hotel olan 103 Waverly Place’deki otel, şehir merkezindeki bohemya tarihinde benzersiz bir yere sahiptir. Bir noktada yazarlar (Ernest Hemingway, PG Wodehouse, Dylan Thomas) ve müzisyenler (1964’teki ilk dünya turu sırasında orada kalan Rolling Stones gibi) tarafından tercih edildi.
103 Waverly Place’deki otel – daha önce Earle ve şimdi de Washington Square Oteli – gelecek yıl 120 olacak ve onu New York’ta bağımsız olarak işletilen en uzun otellerden biri yapacak. Kredi… Wurts Bros., New York Şehir Müzesi aracılığıyla
Otel, diğer zorlukların yanı sıra İspanyol gribi, iki Dünya Savaşı ve Büyük Buhran gibi kargaşadaki payını gördü. Kredi… Wurts Bros., New York Şehir Müzesi aracılığıyla
Ancak Covid salgını muhtemelen otelin en zorlu krizi oldu. Kredi… The New York Times için Sarah Blesener
Otel, gelecek yıl 120 olacak ve onu New York’ta bağımsız olarak işletilen en uzun otellerden biri yapacak. Şehirdeki otellerden kaçının aileye ait olduğu belli değil, ancak New York Üniversitesi Jonathan M. Tisch Ağırlama Merkezi’nde otel danışmanı ve klinik doçenti olan Sean F. Hennessey’e göre, çok azı bunu Ms. Paul öyle. Bay Hennessey, “Aynı şekilde işletilen başka bir otelden haberim yok” dedi.
Mekan kargaşadan payını gördü. 1918 İspanyol gribi pandemisinden, iki dünya savaşından, Büyük Buhran’dan, “70’lerin ve 2008’in ekonomik krizlerinden ve en son olarak da Covid pandemisinden sağ çıktı.
Covid tartışmasız en zorlu olanıydı. Otel tüm karantina boyunca açık kaldı, ancak çok az misafiri vardı. Otelin CEO’su Bayan Paul’un kızı Judy Paul, “Bizimle kimsenin kalmadığı geceler oldu” dedi.
Paul’lar pandeminin “bizi nakavt edeceğinden” oldukça emindi. Otel için iki ve bitişiğindeki restoranı North Square için iki pandemi kredisi yardımcı oldu. Ve iş yavaş yavaş toparlanıyor.
Bu, şu anda 95 yaşında olan Bayan Paul’ün meşgul olduğu anlamına gelir.
Günlük işler kızı ve damadı Marc Garrett’a düşse de asıl ünvanı “sanat yönetmeni” olan Paul Hanım, el boyaması çinilerden her ayrıntıya vurgu yapıyor. lobi duvarlar oda tasarımlarına restorandaki duvar resimlerine.
“En güçlü yanım, doğru yer için doğru şeyi bulmak” dedi. “Bazen bunun ne olduğunu anlamak biraz zor.”
Bayan Paul, sağda, otelin genel müdürü olan kızı Judy ile birlikte. Kredi… The New York Times için Sarah Blesener
1927’de Rita Puchalski’de Berlin’de doğdu ve 1933’te ailesiyle birlikte Paris’e taşındı ve burada 1940’ların başlarına kadar yaşadılar. Ardından, Nazilerin yakında geleceği belli olunca, annesi ve erkek kardeşiyle birlikte Le Havre’dan denize açıldı. SS De Grasse, aralarında bir sandık var. Nispeten konuşursak, okyanus gemisi cömertti. Uygun bir duşu, banyosu ve kaç yemek odası vardı. “Lüksten öldüğümüzü hissettik” dedi. “Fransa’da sahip olduğumuz her şeyden çok daha kolaydı.”
Rita’nın babası iki yıl önce inşaat sektöründe çalışmak için Amerika’ya gelmişti ve ailenin geri kalanı onun erkek kardeşiyle Brooklyn, Manhattan Beach’te paylaştığı bir daireye taşındı.
İnşaat aile işiydi. Rita’nın büyükbabası 1800’lerin sonlarında Polonya’ya dönmeden önce Williamsburg Köprüsü’nde üç yıl geçirdi. Ancak Rita için farklı bir hayat onu çağırıyordu.
Hunter Koleji’nde arka okudu, 1947’de mezun oldu ve moda illüstratörü oldu. Daniel Paul ile bir kuzeni aracılığıyla tanıştı; 1949’da evlendiler ve yeni kocasıyla birlikte, babasının kuyumcu dükkânında çalıştığı New Haven, Conn.’de yaşamaya başladı. Ama New Haven’dan nefret ediyor ve babasına kocasını New York’ta çalışması için yalvarıyordu. 260 odalı Manhattan Beach Hotel’in geliştirilmesine yardımcı olması için Bay Paul’u tuttu.
Üç aylık bir çıraklıktan sonra Bay Paul müdür oldu.
Washington Square Hotel’in salonunun içindeki barı süsleyen Rita Paul’un çini işi. Kredi… The New York Times için Sarah Blesener
1905 yılında Hotel Earle’nin içi. Kredi… Wurts Bros., New York Şehir Müzesi aracılığıyla
Ekim ayında Washington Square Hotel’in lobisi. Kredi… The New York Times için Sarah Blesener
1967’de Rita’nın babası ve amcası Manhattan’daki ilk otellerini, West 47th Street’teki Rio’yu satın aldı.
1970’de Clinton’u ve ardından 1973’te ‘Earle’yi satın aldılar.
Adını ilk ev sahibi olan Earle S. L’Amoureux’den alan Earle, 1960’larda lüks bir eve dönüşen bir zamanların sekiz katlı gösterişli bir oteliydi. Bayan Paul’un kendi sözleriyle, “çılgınlara” ve “küçük suçlulara”, ayrıca mücadele eden sanatçılara ve halk müzisyenlerine ev sahipliği yapan bir “çöplük”tü. Bob Dylan ve Joan Baez, “Diamonds and Rust and Us” adlı şarkısına ilham veren Room 305’te bir süre yaşadı. (“Şimdi pencereden dışarı gülümsüyorsun/O berbat otelin/Washington Meydanı’nın üstünde.” )
Bayan Paul sahneyi çok sevdi ve müdavimlerinden Bo Diddley ile uzun bir dostluk geliştirdi. “Portresini boyamamı istedi” dedi Bayan Paul. Ama zamanlama hiç işe yaramadı.
70’lerin sonlarında, eksantrik geçmişini onurlandırırken, onu uygun fiyatlı, Avrupa tarzı bir butik otele dönüştürdüler. Birçok Rita Paul güncellemesinin ilki olacak.
Bayan Paul, “Bence bir otel her zaman yenileme işindedir,” dedi.
Arka Deco’nun bir hayranı olarak, çini üzerine bir dizi resim tasarladı – bazı ünlü tuvallerin kopyaları, bazı klasik sinema yıldızlarının siyah beyaz görüntüleri, bazı soyut — hala otelde ve restoranda asılı duruyor.
Artık “Eloise” yıllarından sonra taşındığı otelin köşesindeki sanat dolu iki yatak odalı dairesinde stüdyosunda çalışıyor. Bir kısmını kendi yaptığı, bir kısmını kendi topladığı resim, seramik ve çinilerle kaplıdır.
Ve yavaşlamak gibi bir planı yok. Waverly Place’deki açık hava yemekhanesi için yeni bir kaplama var. Waverly ve Macdougal caddelerinde oturmak için yeni dış mekan işareti var. Ve kızının “daha iyi günler gördüğünü” kabul ettiği “salon için tasarladığı masa üstlerinin” değişimi var.
Paul’s hala binanın sahibi ve ilgili alıcılardan sık sık teklif aldıklarını bildiriyor. Ama satmak istemiyorlar.
Geceleri, Bayan Paul genellikle restoranda yemek yerken bulunabilir. Ya da Washington Square Park’ın batı tarafına bakan altıncı kattaki dairesinde, elinde bir kadeh şarap, sevgili mahallesine bakan pencerelerin yanında oturacak.
Kredi… The New York Times için Sarah Blesener