Luciano Ligabue, eski şarkıların yeniden düzenlenmesinden oluşan “7”den üç yıl sonra yepyeni bir çalışmayla geri dönüyor. Bu son dönemde yazılan otuzun üzerinde şarkı arasından seçilmiş on bir şarkı, içinde bulunduğumuz zamanı anlatıyor ve bazı durumlarda geçmişe bakarak bu otuz yılda aşkların ve umutların izlediği yolu hesaplıyor. Ligabue’nun bakışı olgun ama asla nostaljik veya hoşgörülü değil ve albümde ritmik olarak yönlendirilen ve keskin sözlere sahip parçalar sıkıntısı yok. Albümün yapımcılığını bizzat Emilian rock’çı arkadaşıyla birlikte yaptı. Fabrizio Barbaccigünlerinden beri onun yanındaDoğum günün kutlu olsun Elvis” (1995), kayıt asistanı ise albümdeki tüm davulları da çalan Luciano’nun oğlu Lenny’ydi.
Başlığın “biz”inden başlayalım: Duygu, yaşadığımız zor zamanlar karşısında bir topluluktan gelen bir toplanma çağrısıdır.
Aynen öyle. Açıkçası bunu tanımlamamız zor, ancak bu otuz üç yıllık kayıt sırasında, ara sıra ait olma ihtiyacımı tanımlayan bir “bize” güvenme ihtiyacı duydum. Eğer “Bizim zamanımız gelmedi” sert bir şey söylediyse ve bu durumda dünyanın yerinden edilmiş olduğunu hisseden diğer insanlarla birlikte hissetme ihtiyacı hissettim, şimdi daha az kırgınım. Her zaman birlikte hissetmenin, değerleri, inançları ve şüpheleri paylaşmanın bir yolu olduğunu düşünmem gerekiyor ama aynı zamanda bir şeyleri hak ettiğimizi de biliyorum. Hatta kendinizi bize adadınız.
Alıntı yaptığınız şarkı şöyle devam ediyordu: “Bizim için zamanı gelmedi / belki de hiçbir zaman gelmeyecek.” Nihayet o zaman geldi mi?
Bu albüme adını veren şarkıda da kendi zamanınızı aramaktan asla vazgeçmeyeceğinizi anlatan bir cümle var. Okur”Tarih yazanlar olacak / ve kendi tarihini yazanlar olacak / Hala burada kalanlara ithaf / Herkes gibi çok uzun süre“. Bu ileri hareket, en azından kısmen zamanımızı almanın güveniyle her zaman oradadır.
Albümdeki on bir şarkı neredeyse otuz şarkılık bir bloktan seçildi. Bunları tematik olarak mı seçtiniz?
Kısmen bazılarının söyleyecek bir şeyleri olduğu için, kısmen de bazılarının eşleşme fırsatı bulduğu için kendi yollarını çizdiler. İşte “Così Come Sei”, otuz iki yıl önce “Derimizi Kurtarın”da kaderlerinden kaçan ve bugün onları izleyen iki kişinin hikayesi. Ancak yeni şarkılar arasında, ergenlik döneminde pandemiden etkilenmemiş olması mümkün olmayan, bugünün on sekiz yaşında iki genci anlatan bir şarkı da var. Aynı albümde birkaç eski yirmi yaşındaki ve birkaç şimdiki yirmi yaşındaki gencin olması hoşuma gitti, birinin albümü açıp diğerinin neredeyse kapatması tesadüf değil.
basın ofisi
Hariç tutulan 19 şarkı arasında yakın geleceğe yönelik olasılıklar var mı?
Bazıları evet. Bazı şarkıları istemeyerek hariç tuttum ama iki üç şarkı dinlediğiniz zamanlarda çok uzun bir albüm olsun istemedik…
Albümde geçmişinizin ve tarihinizin unsurlarıyla sürekli bir bağlantı var. Geçmişle nasıl bir ilişkiniz var?
Ayrıca geçmişle ve bugün kendimizi nasıl bulduğumuzla ilgili birkaç aşk hikayesi de var. Altmış eşiğini geçtiğim için mutlaka geçmişle yüzleşmem gerekiyor. Tehlike, özellikle de kendimi daha fazla yerinden edilmiş hissettiğim böyle zamanlarda, kolay nostaljiye kapılmaktır. Geriye bakıp eskiden daha iyi olduğunu düşünmek kolay bir mekanizma. Ancak günümüzün teknolojik ve refah açısından bakarsak, belki de şimdiye kadar sahip olduğumuz en iyi dünyalardayız. Sorun bu teknolojinin toplumsal rahatsızlığa dönüşen etkileridir.
Ayrıca bu teknoloji sayesinde nesiller arasındaki fark da açılmış gibi görünüyor. Bugün yazarken hangi kitleye konuşuyorsunuz?
Rick Rubin’in birlikte çalıştığı sanatçılarla yaptığı ilk şeylerden birinin, onları yazarken hayali dinleyiciyi unutmaya zorlamak olduğunu anlattığı bir şey gördüm. Bu kendini gösteren bir risktir; bir şarkı yazdığınızda onu kimin beğenebileceğini hayal etmeye çalışmak kolaydır. Artık asla yakalanmamanızın yanı sıra, bağımsız olabilmelisiniz, kimseyi memnun etmeye çalışmadan bu şeyi sevmelisiniz. Ben de zamanla bu konuda kendime eziyet ettim çünkü bir şarkının canlıda yaratacağı etkiyi hayal etmeye yönlendirildim çünkü beni en çok motive eden şey bu. Ama bazı şeyleri hissettiğim gibi, gördüğüm gibi, hatta bazen söyleme ihtiyacı duyduğum için yapmaktan kendimi alamıyorum, çünkü bunun muhtemelen belirli kuşaklardan oldukça kopuk bir dil olduğunu biliyorum.
Tam da karmaşık zamanlara karşı koymayı amaçlayan bir albüm olduğu için, “Bize Adandı”, yapmaktan asla korkmadığınız bir tavır takınıp sosyal ve politik konular hakkında konuşmayı ihmal etmiyor. Sizce müzik neden bu kadar karmaşık bir tarihsel anda “duruş alma” yeteneğini kaybetmiş görünüyor?
Sanırım bu kısmen bugün bir fikri ifade etmenin bir dizi yorum üretmesine ve bir dizi gereksiz gevezeliğe yol açmasına bağlı. Ve görüşlerinde daha mütevazı olanlar geri çekiliyor. Dahası, korkarım ki pek çok sanatçı, kendi fikrini ifade etmenin giderek daha az önemli olduğu hissine kapılıyor. Herkesin bir konuda bir fikri olduğu ve bunu dünyaya duyurmak zorunda olduğu gerçeğinin yarattığı arka plan gürültüsü çok gürültülü.
“B Planı Yok”ta şarkı söylüyorsunSorun her zaman al ya da bırak ve hangi tarafta olduğunu bilmek meselesidir“Bugün hangi tarafta olduğunu biliyor musun?
Acil durum tarafında. Artık zamanın kalmadığının farkına varmalı ve iklim sorununa çare bulmalıyız. Ancak şunu da sürekli hatırlamak gerekir ki, insanlık tarihinde hiçbir şeye sahip olanlarla hiçbir şeye sahip olmayanlar arasında bu kadar büyük bir uçurum olmamıştır. Sayımız o kadar çok ki, herkese bir şans verilmesi gerektiği gerçeğiyle yüzleşmemiz gerekiyor. Bütün bunların siyasi bir süreçten geçmesi gerektiği açık ama siyasetin bütün bunları yaratan sistemin unsurlarını ne ölçüde değiştirmek istediğini anlamamız gerekiyor.
Geçmişte ara sıra yaşanan bazı bölümlerden sonra, bu albümdeki oğlunuz Lenny tüm şarkılarda davul çaldı. Artık o da sanatçı ailenizin ayrılmaz bir parçası mı?
Bu yapımcının beni gururlandıran bir seçimiydi. Mükemmel bir davulcu olduğunu biliyorum ama davul konusunda her zaman çok titiz davranan Fabrizio Barbacci’nin onu doğru müzisyen olarak göstermesi ve bu kadar titiz olmasına rağmen üzerinde bu kadar iyi çalışması bir gurur kaynağıydı. Ama önemli bir deneyimdi çünkü onunla müzik yapmak, konuşmadan farklı bir şekilde iletişim kurmak anlamına geliyordu. Ve sanatsal açıdan bile benden çok daha fazla şeyi anladığına ve bildiğine inanıyorum. Dolayısıyla ebeveyn açısından bakıldığında kişisel geçmişimizde önemli bir aşama olan profesyonel ve hoş bir deneyimdi.
Artık Verona Arena ve spor salonları turu sizi bekliyor. Bu yazın stadyum konserleri hakkında nasıl bir gösteri düşünüyorsunuz?
Elbette yeni albümden şarkılar olacak, onları biraz döndürmeyi planlıyorum çünkü beni en çok heyecanlandıran versiyonda şarkıların tadını çıkarmak için mümkün olduğunca çok şey yapmak istiyorum. Gösteri tamamen farklı olacak çünkü hem San Siro’da hem de Olimpico’da sahneleri söküp yeniden monte etmek için maddi zaman yoktu, bu yüzden zaten monte edilmiş bir prodüksiyonun içinde kalmak zorundaydık. Burada çokça incelediğimiz kendi üretimimiz var. Dizide, halihazırda popüler olan yaz sürprizlerine kıyasla daha fazla sürpriz olacak.
“Bize Adandı” şarkı listesi
1. Tıpkı sizin gibi
2. “Aşk” kelimesi
3. Elmanın yarısı
4. Bize adandı
5. Müzik ve sözler
6. Zamanın ötesinde bir şarkı
7. Yeterince
8. B planı yok
9. Tanrının yalnız olup olmadığını merak ediyorum
10. Bu gece her zamankinden daha fazla
11. Güleceksiniz
Plak versiyonunda yer alan bonus parça: Bu hayatı başkasına değişmem
Başlığın “biz”inden başlayalım: Duygu, yaşadığımız zor zamanlar karşısında bir topluluktan gelen bir toplanma çağrısıdır.
Aynen öyle. Açıkçası bunu tanımlamamız zor, ancak bu otuz üç yıllık kayıt sırasında, ara sıra ait olma ihtiyacımı tanımlayan bir “bize” güvenme ihtiyacı duydum. Eğer “Bizim zamanımız gelmedi” sert bir şey söylediyse ve bu durumda dünyanın yerinden edilmiş olduğunu hisseden diğer insanlarla birlikte hissetme ihtiyacı hissettim, şimdi daha az kırgınım. Her zaman birlikte hissetmenin, değerleri, inançları ve şüpheleri paylaşmanın bir yolu olduğunu düşünmem gerekiyor ama aynı zamanda bir şeyleri hak ettiğimizi de biliyorum. Hatta kendinizi bize adadınız.
Alıntı yaptığınız şarkı şöyle devam ediyordu: “Bizim için zamanı gelmedi / belki de hiçbir zaman gelmeyecek.” Nihayet o zaman geldi mi?
Bu albüme adını veren şarkıda da kendi zamanınızı aramaktan asla vazgeçmeyeceğinizi anlatan bir cümle var. Okur”Tarih yazanlar olacak / ve kendi tarihini yazanlar olacak / Hala burada kalanlara ithaf / Herkes gibi çok uzun süre“. Bu ileri hareket, en azından kısmen zamanımızı almanın güveniyle her zaman oradadır.
Albümdeki on bir şarkı neredeyse otuz şarkılık bir bloktan seçildi. Bunları tematik olarak mı seçtiniz?
Kısmen bazılarının söyleyecek bir şeyleri olduğu için, kısmen de bazılarının eşleşme fırsatı bulduğu için kendi yollarını çizdiler. İşte “Così Come Sei”, otuz iki yıl önce “Derimizi Kurtarın”da kaderlerinden kaçan ve bugün onları izleyen iki kişinin hikayesi. Ancak yeni şarkılar arasında, ergenlik döneminde pandemiden etkilenmemiş olması mümkün olmayan, bugünün on sekiz yaşında iki genci anlatan bir şarkı da var. Aynı albümde birkaç eski yirmi yaşındaki ve birkaç şimdiki yirmi yaşındaki gencin olması hoşuma gitti, birinin albümü açıp diğerinin neredeyse kapatması tesadüf değil.
basın ofisi
Hariç tutulan 19 şarkı arasında yakın geleceğe yönelik olasılıklar var mı?
Bazıları evet. Bazı şarkıları istemeyerek hariç tuttum ama iki üç şarkı dinlediğiniz zamanlarda çok uzun bir albüm olsun istemedik…
Albümde geçmişinizin ve tarihinizin unsurlarıyla sürekli bir bağlantı var. Geçmişle nasıl bir ilişkiniz var?
Ayrıca geçmişle ve bugün kendimizi nasıl bulduğumuzla ilgili birkaç aşk hikayesi de var. Altmış eşiğini geçtiğim için mutlaka geçmişle yüzleşmem gerekiyor. Tehlike, özellikle de kendimi daha fazla yerinden edilmiş hissettiğim böyle zamanlarda, kolay nostaljiye kapılmaktır. Geriye bakıp eskiden daha iyi olduğunu düşünmek kolay bir mekanizma. Ancak günümüzün teknolojik ve refah açısından bakarsak, belki de şimdiye kadar sahip olduğumuz en iyi dünyalardayız. Sorun bu teknolojinin toplumsal rahatsızlığa dönüşen etkileridir.
Ayrıca bu teknoloji sayesinde nesiller arasındaki fark da açılmış gibi görünüyor. Bugün yazarken hangi kitleye konuşuyorsunuz?
Rick Rubin’in birlikte çalıştığı sanatçılarla yaptığı ilk şeylerden birinin, onları yazarken hayali dinleyiciyi unutmaya zorlamak olduğunu anlattığı bir şey gördüm. Bu kendini gösteren bir risktir; bir şarkı yazdığınızda onu kimin beğenebileceğini hayal etmeye çalışmak kolaydır. Artık asla yakalanmamanızın yanı sıra, bağımsız olabilmelisiniz, kimseyi memnun etmeye çalışmadan bu şeyi sevmelisiniz. Ben de zamanla bu konuda kendime eziyet ettim çünkü bir şarkının canlıda yaratacağı etkiyi hayal etmeye yönlendirildim çünkü beni en çok motive eden şey bu. Ama bazı şeyleri hissettiğim gibi, gördüğüm gibi, hatta bazen söyleme ihtiyacı duyduğum için yapmaktan kendimi alamıyorum, çünkü bunun muhtemelen belirli kuşaklardan oldukça kopuk bir dil olduğunu biliyorum.
Tam da karmaşık zamanlara karşı koymayı amaçlayan bir albüm olduğu için, “Bize Adandı”, yapmaktan asla korkmadığınız bir tavır takınıp sosyal ve politik konular hakkında konuşmayı ihmal etmiyor. Sizce müzik neden bu kadar karmaşık bir tarihsel anda “duruş alma” yeteneğini kaybetmiş görünüyor?
Sanırım bu kısmen bugün bir fikri ifade etmenin bir dizi yorum üretmesine ve bir dizi gereksiz gevezeliğe yol açmasına bağlı. Ve görüşlerinde daha mütevazı olanlar geri çekiliyor. Dahası, korkarım ki pek çok sanatçı, kendi fikrini ifade etmenin giderek daha az önemli olduğu hissine kapılıyor. Herkesin bir konuda bir fikri olduğu ve bunu dünyaya duyurmak zorunda olduğu gerçeğinin yarattığı arka plan gürültüsü çok gürültülü.
“B Planı Yok”ta şarkı söylüyorsunSorun her zaman al ya da bırak ve hangi tarafta olduğunu bilmek meselesidir“Bugün hangi tarafta olduğunu biliyor musun?
Acil durum tarafında. Artık zamanın kalmadığının farkına varmalı ve iklim sorununa çare bulmalıyız. Ancak şunu da sürekli hatırlamak gerekir ki, insanlık tarihinde hiçbir şeye sahip olanlarla hiçbir şeye sahip olmayanlar arasında bu kadar büyük bir uçurum olmamıştır. Sayımız o kadar çok ki, herkese bir şans verilmesi gerektiği gerçeğiyle yüzleşmemiz gerekiyor. Bütün bunların siyasi bir süreçten geçmesi gerektiği açık ama siyasetin bütün bunları yaratan sistemin unsurlarını ne ölçüde değiştirmek istediğini anlamamız gerekiyor.
Geçmişte ara sıra yaşanan bazı bölümlerden sonra, bu albümdeki oğlunuz Lenny tüm şarkılarda davul çaldı. Artık o da sanatçı ailenizin ayrılmaz bir parçası mı?
Bu yapımcının beni gururlandıran bir seçimiydi. Mükemmel bir davulcu olduğunu biliyorum ama davul konusunda her zaman çok titiz davranan Fabrizio Barbacci’nin onu doğru müzisyen olarak göstermesi ve bu kadar titiz olmasına rağmen üzerinde bu kadar iyi çalışması bir gurur kaynağıydı. Ama önemli bir deneyimdi çünkü onunla müzik yapmak, konuşmadan farklı bir şekilde iletişim kurmak anlamına geliyordu. Ve sanatsal açıdan bile benden çok daha fazla şeyi anladığına ve bildiğine inanıyorum. Dolayısıyla ebeveyn açısından bakıldığında kişisel geçmişimizde önemli bir aşama olan profesyonel ve hoş bir deneyimdi.
Artık Verona Arena ve spor salonları turu sizi bekliyor. Bu yazın stadyum konserleri hakkında nasıl bir gösteri düşünüyorsunuz?
Elbette yeni albümden şarkılar olacak, onları biraz döndürmeyi planlıyorum çünkü beni en çok heyecanlandıran versiyonda şarkıların tadını çıkarmak için mümkün olduğunca çok şey yapmak istiyorum. Gösteri tamamen farklı olacak çünkü hem San Siro’da hem de Olimpico’da sahneleri söküp yeniden monte etmek için maddi zaman yoktu, bu yüzden zaten monte edilmiş bir prodüksiyonun içinde kalmak zorundaydık. Burada çokça incelediğimiz kendi üretimimiz var. Dizide, halihazırda popüler olan yaz sürprizlerine kıyasla daha fazla sürpriz olacak.
“Bize Adandı” şarkı listesi
1. Tıpkı sizin gibi
2. “Aşk” kelimesi
3. Elmanın yarısı
4. Bize adandı
5. Müzik ve sözler
6. Zamanın ötesinde bir şarkı
7. Yeterince
8. B planı yok
9. Tanrının yalnız olup olmadığını merak ediyorum
10. Bu gece her zamankinden daha fazla
11. Güleceksiniz
Plak versiyonunda yer alan bonus parça: Bu hayatı başkasına değişmem