Enzo Jannacci’siz on yıl çok uzun olabilir. Neyse ki onun anısını sadece şarkılarıyla değil, aynı zamanda Milano’daki muhtemelen tekrarlanamayacak bir kültürel evrenin “doktor ve sanatçı” kahramanınınki gibi dolu dolu bir yaşamın birçok öyküsüyle de canlı tutabilenler var. Sudestival’in 23’üncüsü, ölümünün onuncu yılında, müzik ve sinema arasındaki sınırda yaşayan bir sanatçının çalışmalarını bir gösteri konseriyle anıyor. Kariyerinin tanıklığı, konserlerden kayıt stüdyosuna kadar yakın işbirlikçisi olan oğlu Paolo ve onu tanıyan ve birlikte çalıştığı gazeteci ve müzik eleştirmeni Enzo Gentile ile tanışmasında gerçekleşir.
Akşamı nasıl kurdun?
Kitapta olduğu gibi oldukça düzenli olmaya ve onlarca yıl geçmeye çalışacağız. 50’li ve 60’lı yıllardan başlayarak, o dönemlerin ortak muhayyilesini karakterize eden, yaşananları anlatan sembolik şarkılar yapacağız. İşin ilginç yanı, kitapta anlatılan bazı anekdotların anlatıldığı hikayede, seyircilerden gelen bazı soruları da yanıtlayacağız.
Müziği ve babanızın hatırasını yanınızda taşımak sizin için ne ifade ediyor?
Bu büyük bir duygu, sorumluluk ve aynı zamanda mutluluk yüküdür. Benim için ve müzik hayatlarını onunla paylaşan dörtlüdeki çocuklar için iyi. DVD’si de yapılmış olan “The Best” adlı bir gösteri için yeniden düzenlediğimiz şarkılarını çalmak da güzel.
Zamanla, babanla ilgili kendinde bulduğun ama belki birkaç yıl önce fark etmemiş olduğun bir şey var mı?
Çok gülmeye çalışmak, başını belaya sokmak ve buna gülmeye çalışmak. Onunla yaptığım ve melankolik bir şekilde geri çekildiğim için yapmayı bıraktığım bir şeydi. Şimdi onu yeniden sahiplenmeye çalıştım.
Yakın gelecek için başka planlarınız var mı?
3 Haziran’da Milano’da, Arcimboldi tiyatrosunda, babamın doğum gününde “Jannacciami!” sahnelenecek. Çoğumuz onu anmak için sahnede olacağız. Müzisyenler, Paolo Rossi, Elio, J-Ax gibi arkadaşlar ve diğerleri. Milan’ı ve babamı seven herkesi kucaklayacak bir konser.
Akşamı nasıl kurdun?
Kitapta olduğu gibi oldukça düzenli olmaya ve onlarca yıl geçmeye çalışacağız. 50’li ve 60’lı yıllardan başlayarak, o dönemlerin ortak muhayyilesini karakterize eden, yaşananları anlatan sembolik şarkılar yapacağız. İşin ilginç yanı, kitapta anlatılan bazı anekdotların anlatıldığı hikayede, seyircilerden gelen bazı soruları da yanıtlayacağız.
Müziği ve babanızın hatırasını yanınızda taşımak sizin için ne ifade ediyor?
Bu büyük bir duygu, sorumluluk ve aynı zamanda mutluluk yüküdür. Benim için ve müzik hayatlarını onunla paylaşan dörtlüdeki çocuklar için iyi. DVD’si de yapılmış olan “The Best” adlı bir gösteri için yeniden düzenlediğimiz şarkılarını çalmak da güzel.
Zamanla, babanla ilgili kendinde bulduğun ama belki birkaç yıl önce fark etmemiş olduğun bir şey var mı?
Çok gülmeye çalışmak, başını belaya sokmak ve buna gülmeye çalışmak. Onunla yaptığım ve melankolik bir şekilde geri çekildiğim için yapmayı bıraktığım bir şeydi. Şimdi onu yeniden sahiplenmeye çalıştım.
Yakın gelecek için başka planlarınız var mı?
3 Haziran’da Milano’da, Arcimboldi tiyatrosunda, babamın doğum gününde “Jannacciami!” sahnelenecek. Çoğumuz onu anmak için sahnede olacağız. Müzisyenler, Paolo Rossi, Elio, J-Ax gibi arkadaşlar ve diğerleri. Milan’ı ve babamı seven herkesi kucaklayacak bir konser.