Tgcom24
“Makas ve Delilik”, bir kuaför salonundaki (sabırsız, belirsiz, eksantrik ve züppe karakterlerin birbirini takip ettiği komik durumlarla dolu) sakin dedikodu yaşamının, bir adamın öldürülmesiyle kesintiye uğradığı bir günün hikayesidir. üst katta yaşayan yaşlı kadın piyanist. Ama işin doğrusu, orada bulunan herkesin suçu haklı çıkaracak bir nedeni var. Gizemi çözmeye çalışacağız. Gibi? İzleyiciyi tanıklara dönüştüren, yorumlarıyla aksiyonun gidişatını belirleyen, her akşam farklı bir sonla suçlunun kim olduğuna karar verene kadar. Max Pisu, Tgcom24'e şöyle açıklıyor: “Kadının öldürülmesinin ardından yapılan açıklamanın bir kısmından sonra, halk devreye giriyor, o ana kadar olanları izlemiş ve görmüş, tanık olmuş ve dolayısıyla komiserin soruşturmasına somut bir şekilde katılmış oluyor.” Kamuoyuna bilgi vermek amacıyla yanlışlıklar yapıldığı ve bu nedenle halkın ne olduğunu göstermek için en sert şekilde müdahale ettiği bir yeniden yapılanma hikayesi var.İzleyiciler de şüphelileri sorgulayabilecek ve sonunda halk, Katilin kim olabileceğine dair fikir var ve üç varyasyon var, dolayısıyla üç olası son var ve zavallı Bayan Migliavacca'nın katilinin kim olabileceğine halk karar veriyor”.
Bu komedi, özellikle Amerika Birleşik Devletleri'nde uzun yıllardır büyük bir başarı elde etti. Bu örnekte, Marco Rampoldi'nin yaklaşık on yıllık, sizin ve Formicola'nın zaten sahnelemiş olduğunuz bir prodüksiyonu ele alınıyor. Bir şey değişti mi?
Hiçbir şey değişmedi, yapı aynı, kadro değişti çünkü ben ve Nino kaldık ve diğer dördü değişti: aramızda Giancarlo Ratti, Lucia Marinsalta, Roberta Petrozzi, Giorgio Verduci var. Ama dinamikler hep aynı, özel olan şu ki, her meydanda bağlama uyum sağlıyoruz, böylece dükkanın bulunduğu sokak, etrafımızdaki tüm referanslarla kendimizi içinde bulduğumuz şehirde bir cadde haline geliyor. Tiyatroya, yani bunun için de özel çünkü seyirci hâlâ kişisel olarak işin içindeymiş gibi hissediyor.
Laila Pozzo
İzleyicilerin kesinlikle öngörülemeyen etkileşimi, gösterinin her gece farklı bir tada sahip olduğu anlamına mı geliyor?
Evet kesinlikle. Paradoksal olarak iki gösteriyi de izleyebildik çünkü her halükarda sonu da değişebilir. İlk kısım hep aynı, ardından seyirciler sordukları sorulara göre yönlendirmeler alıyor. Genellikle sorulan ve neye cevap vereceğimiz konusunda oldukça hazırlıklı olduğumuz yaklaşık elli sorumuz var, ancak tahmin edilemeyen bazı farklılıklar da var…
Her zaman beklenmedik soruyu soran biri olur mu?
Kesinlikle evet. Örneğin, belli bir noktada makasın atıldığı siyah beyaz bir çöp sepeti var. Bir zamanlar tamamen siyahtı ama beyaz çizgiler koymak zorundaydık çünkü halk diyordu ki bir kere mor, bir kere kırmızı… Yani sürekli renk değiştiriyordu. Ama şimdi bile, beyaz çizgilere rağmen… değişiyor! Umarım hiçbir zaman ifade vermek zorunda olan tanıkların olduğu soruşturmalarla uğraşmak zorunda kalmam çünkü o icat edilmiş şeyleri ben buluyorum!
Sen ve Nino bu sezon “La cena dei cretini” ile sahnedeydiniz ve şimdi bu komediyle geri dönüyorsunuz. Çiftiniz giderek daha da yakınlaşıyor, iyi bir denge buldunuz mu?
Bir komedyen için onu yardımcı olarak görmek en iyisidir. Uzun yıllar Andrea Brambilla, Zuzzurro'nun yardımcısı olarak çalıştı ve çok iyi: Şakalarınızı gümüş tepside bitirmenin yolunu size veriyor, sizi çabuk anlıyor. Kısacası müthiş bir uyum var.
Artık evinizde, Leonardo tiyatrosundasınız…
Bu, parlak bir komedinin net bir izini bırakmaya çalışan bir tiyatro. Yıllar geçtikçe Ciak kapandıktan sonra Milano'da bulmanın zorlaştığı bir alan ve Leonardo'nun da hem fiziksel hem de malzeme boyutları ve halkın türü açısından doğru boyutta olabileceğine inanıyorum. Bu tür komediyi yapanlar önemli bir alan olabilir.
Çünkü o zaman bu bir tür ayırt edici özellik haline gelir, değil mi? Leonardo'ya gidiyorum çünkü onları belli türde ve belli kalitede bulduğumu biliyorum.
Evet kesinlikle. Ciak'ın yıllar önce kapanana kadar yaptığı da buydu. Tipoloji budur.