2003 yılında, metroda sığınaktan taşınması gereken ancak parasını ödeyemeyen bir kadın ve iki küçük çocuğuyla karşılaştıktan sonra, Adonis Williams yardım etmek için gönüllü oldu. Haber yayıldı ve kısa süre sonra tahliye edilmek üzere olan veya aile içi şiddetten kaçan insanlardan telefonlar almaya başladı.
Hızlı ileri ve Bay Williams, bir Dodge Caravan’ın dışında tek başına çalışmaktan, düzenli bir nakliye ekibini yönetmeye ve 20 fitlik bir kamyon sürmeye geçti.
O kadar uzun zamandır işin içinde ki, tekrar eden müşterilerin önemli kilometre taşlarını takip etmeye başladı. Bay Williams, “Anne-babalar bana ‘Oğlumu yurtlara götürün’ diyecekler” dedi. “O kişiyi üniversiteden çıkaracağım ve birkaç yıl sonra kendi dairesine taşıyacağım. Bundan birkaç yıl sonra, kız arkadaşlarının dairesine ve sonra daha büyük bir daireye, çünkü artık çocukları var. ”
Sn. 50 yaşındaki Williams, kedisi Frisky ile St. Albans, Queens’de yaşıyor.
Sn. Williams’ın kedisi Frisky, onun fazla uyumadığından emin olur. Kredi. . . The New York Times için Anna Watts
MIYAV7’de uyanırım. İzin günlerinde bile, kedim benim kalkmadığımı gördüğünde göğsümün üzerine zıplar – çalışmak zorunda olmadığımı anlamıyor ama yemek yemesi gerektiğini biliyor. İş günlerinde, iş benden beş blok ötede olsa bile, dini olarak 8’de evden çıkıyorum. Erken kalırsam, dışarıda oturup e-postaları okuyacağım.
ASKERİ GÖREV Kahvaltı yaptığım tek zaman izinli olduğum günlerdir. Bir iş günü uyandığımda, sanki askeri bir görevmiş gibi, işin ayrıntılarını gözden geçiriyorum: İşe giden yolu planlıyorum, e-postaları okuyorum ve son dakikaları kontrol ediyorum.
KAMYONKız kardeşim nakliyecilerle tanışır ve onları işe götürür. Tek başıma, tek başıma kamyonda sürüyorum. Bayıldım. Kamyon her zaman evimin önüne park eder. Kamyona yürüyorum, ateşliyorum, GPS’i takıyorum ve müşteriye kamyonu bir Uber gibi gerçek zamanlı olarak görebilmeleri için bir bağlantı gönderiyorum.
Müşterilerinizi arkadaş canlısı tutan yıllar içinde fark ettiğiniz birçok şey var. Taşınma konusunda streslidirler – çoğu insan ev sahibine “Dışarı çıkmayacağım çünkü nakliyeciler gelmedi” diyemez – bu yüzden onlara bu bağlantıyı gönderdiğinizde size gülen bir yüz gönderirler. . Çoğu zaman bana sorarlar, kahvaltıda ne istersiniz? İnsanların size nasıl davrandıklarına bağlı olarak hareket hakkında nasıl hissettiklerini ölçebilirsiniz. Yaptığınız işi beğenmiyorlarsa, sizi beslemezler. Harika bir iş çıkarıyorsanız, Gatorades ve su ile gelirler.
“Tek başıma, tek başıma kamyonda sürüyorum. Bayıldım. ” Kredi. . . The New York Times için Anna Watts
BİLET DEĞER Hangi arabaların nerede olacağını bilmediğiniz için önceden park yeri planlayamazsınız. Belirlenmiş bir boşaltma yeri olduğunu bilseniz bile, oraya park etmiş bir plaketi olan bir adam bulacaksınız. Blokta bir yangın musluğunuz varsa, orası benim park yerim. Şimdi kabul edildi, park yeri bana pahalıya mal olacak çünkü bir bilet alacağım, ama matematiği yapıyorum ve işe yarıyor.
SINIRLAR Merdivenlerden şilte geçmezse, bir ip alıp birinci kattan şilteyi ve kutu yayını pencereden yukarıya kadar çekerdim gibi şeyler yapardım. Bir adamın “Adonis nakliyecilerini işe aldım ve sonunda A Takımı’nı aldım!” dediği bir inceleme vardı. Hepimiz bu ipi çekiyorduk ve rüzgarlı bir gündü. Başlangıçta sonuçlarını bilmiyordum.
Ya da o asansöre sığmayan bir kanepe olabilir. “Eh, efendim, 22. kattasınız – ilk seferinde nasıl oldu?” Olan şu ki, bir kanepe doktoru çağırdılar, kanepeyi söküp üst kata koydular ama o ekstra ücreti ödemek istemiyorlar. Adamlarıma düz bir yüzle 22 kat aşağı bir kanepe taşıdığınızı nasıl söyleyebilirim? Eskiden yapmaya çalışırdım ve birileri bana her zaman kızardı. Şimdi, sadece “Bu uymuyor. Bu daireye nasıl çıktıysa, aşağı da aynı şekilde geliyor, bu yüzden kanepe doktorunu aramalısın dostum. ”
“Müşterilerinizi arkadaş canlısı yapan, yıllar içinde fark ettiğiniz pek çok şey var. ” Kredi. . . The New York Times için Anna Watts
YUMUŞAK BECERİLERİnsanların hafızası kısadır. “Kapıyı açık bırakmayın” derler. Ben de, “Hanımefendi, nakliyeciler sizi içeri aldığında, bir kutusu olduğunu, bırakıp her seferinde kapıyı kapattıklarını mı düşünüyorsunuz?”
Yine de herkese iyi davranırım. “Hanımefendi, lobideki paketlerinizin yalnız bırakılmasıyla ilgili endişelerinizi anlıyorum. Bütün zaman boyunca burada olacağım. Biri içeri girer ve şüphelenirse hemen üstüne atlayacağım, UPS polisi olacağım. ” İçine biraz mizah kattığınızda, genellikle durumu söndürebilirsiniz.
KAHVE ARASI Tipik bir hareket 10 a olacaktır. m. dairedeki eşyaları almak için öğlene, sonra bir saat yol ve her şeyi içeri almak için bir saat. 2’de işim bitti. Yerel Dunkin’ Donuts’uma gidebilirim. Orta boy buzlu kahve, dört süt, dört şeker alıyorum. Krema alamam ve o badem sütünü ya da yulaf sütünü istemiyorum – ona güvenemem. Kahve denemesi için çok pahalı. Ben alışkanlıkların adamıyım. Kapıdan girdiğimi gördüklerinde kahvem hazır.
İş sonrası ödülü: Orta boy buzlu kahve, dört süt, dört şeker. Yulaf sütü yok. Kredi. . . The New York Times için Anna Watts
Ezilmiş ElmalarKey Foods’a gidiyorum. Benimle oldukça arkadaş canlısılar; İnsanların beni tanıdığı yerlere gitmeyi severim. Şikayetçi bir adam değilim. Birisi bana şöyle diyebilir, “Hey efendim, elinizdeki elma ya da domateste çürük var. “Çürük elmaları başkası almasın diye saklıyorum. O morluğu hemen kesebileceğimi biliyorum.
DAR PİŞİRME ŞERİDİ 2’de bir hamleyi bitirirsem, 3’te evde olurum ve akşam yemeği hazırlayabilirim. Artık internet sayesinde gerçekten aşağı inip her şeyi pişirebilirsiniz. Ama çoğunlukla kendi şeridimde kalırım. Biraz tavuk kızartabilirim, biftek pişirebilirim, domuz pirzolası yapabilirim, makarna yapmayı severim.
HABERLER VE YARIŞMAGeceleri haberleri izliyorum: 8’e kadar CNN ve ardından MSNBC. E-postaları ve incelemeleri okuyacağım – sadece incelemelerimi okumuyorum. Bir şirketin bir yıldızı varsa, ne halt ettiğini bulmaya çalışıyorum: Taşıyıcı fiyatı yükseltiyor, geç geliyor, bir şeyleri kırıyor ve ödemeyi reddediyor veya herhangi bir aletle gelmiyor. Bu yüzden bir kamyon dolusu alet edevat var, zamanında gel ve asla şikayet etme.
BEYAZ GÜRÜLTÜ Her gece bir mücadeledir, çünkü aklımda çok iş var – hatta şöyle şeyler var: “Aman Tanrım, şimdi o vidaların nerede olduğunu hatırlıyorum! Televizyonun arkasındalar!” “Tamam Google, iyi geceler” diyorum ve Google Home bu kriket seslerini çalıyor ya da rahatlatıcı bir müzik çalıyor ya da bana bir hikaye anlatıyor ya da yağmur. Teneke çatıdaki o yağmur, sana anlatayım.
Hızlı ileri ve Bay Williams, bir Dodge Caravan’ın dışında tek başına çalışmaktan, düzenli bir nakliye ekibini yönetmeye ve 20 fitlik bir kamyon sürmeye geçti.
O kadar uzun zamandır işin içinde ki, tekrar eden müşterilerin önemli kilometre taşlarını takip etmeye başladı. Bay Williams, “Anne-babalar bana ‘Oğlumu yurtlara götürün’ diyecekler” dedi. “O kişiyi üniversiteden çıkaracağım ve birkaç yıl sonra kendi dairesine taşıyacağım. Bundan birkaç yıl sonra, kız arkadaşlarının dairesine ve sonra daha büyük bir daireye, çünkü artık çocukları var. ”
Sn. 50 yaşındaki Williams, kedisi Frisky ile St. Albans, Queens’de yaşıyor.
Sn. Williams’ın kedisi Frisky, onun fazla uyumadığından emin olur. Kredi. . . The New York Times için Anna Watts
MIYAV7’de uyanırım. İzin günlerinde bile, kedim benim kalkmadığımı gördüğünde göğsümün üzerine zıplar – çalışmak zorunda olmadığımı anlamıyor ama yemek yemesi gerektiğini biliyor. İş günlerinde, iş benden beş blok ötede olsa bile, dini olarak 8’de evden çıkıyorum. Erken kalırsam, dışarıda oturup e-postaları okuyacağım.
ASKERİ GÖREV Kahvaltı yaptığım tek zaman izinli olduğum günlerdir. Bir iş günü uyandığımda, sanki askeri bir görevmiş gibi, işin ayrıntılarını gözden geçiriyorum: İşe giden yolu planlıyorum, e-postaları okuyorum ve son dakikaları kontrol ediyorum.
KAMYONKız kardeşim nakliyecilerle tanışır ve onları işe götürür. Tek başıma, tek başıma kamyonda sürüyorum. Bayıldım. Kamyon her zaman evimin önüne park eder. Kamyona yürüyorum, ateşliyorum, GPS’i takıyorum ve müşteriye kamyonu bir Uber gibi gerçek zamanlı olarak görebilmeleri için bir bağlantı gönderiyorum.
Müşterilerinizi arkadaş canlısı tutan yıllar içinde fark ettiğiniz birçok şey var. Taşınma konusunda streslidirler – çoğu insan ev sahibine “Dışarı çıkmayacağım çünkü nakliyeciler gelmedi” diyemez – bu yüzden onlara bu bağlantıyı gönderdiğinizde size gülen bir yüz gönderirler. . Çoğu zaman bana sorarlar, kahvaltıda ne istersiniz? İnsanların size nasıl davrandıklarına bağlı olarak hareket hakkında nasıl hissettiklerini ölçebilirsiniz. Yaptığınız işi beğenmiyorlarsa, sizi beslemezler. Harika bir iş çıkarıyorsanız, Gatorades ve su ile gelirler.
“Tek başıma, tek başıma kamyonda sürüyorum. Bayıldım. ” Kredi. . . The New York Times için Anna Watts
BİLET DEĞER Hangi arabaların nerede olacağını bilmediğiniz için önceden park yeri planlayamazsınız. Belirlenmiş bir boşaltma yeri olduğunu bilseniz bile, oraya park etmiş bir plaketi olan bir adam bulacaksınız. Blokta bir yangın musluğunuz varsa, orası benim park yerim. Şimdi kabul edildi, park yeri bana pahalıya mal olacak çünkü bir bilet alacağım, ama matematiği yapıyorum ve işe yarıyor.
SINIRLAR Merdivenlerden şilte geçmezse, bir ip alıp birinci kattan şilteyi ve kutu yayını pencereden yukarıya kadar çekerdim gibi şeyler yapardım. Bir adamın “Adonis nakliyecilerini işe aldım ve sonunda A Takımı’nı aldım!” dediği bir inceleme vardı. Hepimiz bu ipi çekiyorduk ve rüzgarlı bir gündü. Başlangıçta sonuçlarını bilmiyordum.
Ya da o asansöre sığmayan bir kanepe olabilir. “Eh, efendim, 22. kattasınız – ilk seferinde nasıl oldu?” Olan şu ki, bir kanepe doktoru çağırdılar, kanepeyi söküp üst kata koydular ama o ekstra ücreti ödemek istemiyorlar. Adamlarıma düz bir yüzle 22 kat aşağı bir kanepe taşıdığınızı nasıl söyleyebilirim? Eskiden yapmaya çalışırdım ve birileri bana her zaman kızardı. Şimdi, sadece “Bu uymuyor. Bu daireye nasıl çıktıysa, aşağı da aynı şekilde geliyor, bu yüzden kanepe doktorunu aramalısın dostum. ”
“Müşterilerinizi arkadaş canlısı yapan, yıllar içinde fark ettiğiniz pek çok şey var. ” Kredi. . . The New York Times için Anna Watts
YUMUŞAK BECERİLERİnsanların hafızası kısadır. “Kapıyı açık bırakmayın” derler. Ben de, “Hanımefendi, nakliyeciler sizi içeri aldığında, bir kutusu olduğunu, bırakıp her seferinde kapıyı kapattıklarını mı düşünüyorsunuz?”
Yine de herkese iyi davranırım. “Hanımefendi, lobideki paketlerinizin yalnız bırakılmasıyla ilgili endişelerinizi anlıyorum. Bütün zaman boyunca burada olacağım. Biri içeri girer ve şüphelenirse hemen üstüne atlayacağım, UPS polisi olacağım. ” İçine biraz mizah kattığınızda, genellikle durumu söndürebilirsiniz.
KAHVE ARASI Tipik bir hareket 10 a olacaktır. m. dairedeki eşyaları almak için öğlene, sonra bir saat yol ve her şeyi içeri almak için bir saat. 2’de işim bitti. Yerel Dunkin’ Donuts’uma gidebilirim. Orta boy buzlu kahve, dört süt, dört şeker alıyorum. Krema alamam ve o badem sütünü ya da yulaf sütünü istemiyorum – ona güvenemem. Kahve denemesi için çok pahalı. Ben alışkanlıkların adamıyım. Kapıdan girdiğimi gördüklerinde kahvem hazır.
İş sonrası ödülü: Orta boy buzlu kahve, dört süt, dört şeker. Yulaf sütü yok. Kredi. . . The New York Times için Anna Watts
Ezilmiş ElmalarKey Foods’a gidiyorum. Benimle oldukça arkadaş canlısılar; İnsanların beni tanıdığı yerlere gitmeyi severim. Şikayetçi bir adam değilim. Birisi bana şöyle diyebilir, “Hey efendim, elinizdeki elma ya da domateste çürük var. “Çürük elmaları başkası almasın diye saklıyorum. O morluğu hemen kesebileceğimi biliyorum.
DAR PİŞİRME ŞERİDİ 2’de bir hamleyi bitirirsem, 3’te evde olurum ve akşam yemeği hazırlayabilirim. Artık internet sayesinde gerçekten aşağı inip her şeyi pişirebilirsiniz. Ama çoğunlukla kendi şeridimde kalırım. Biraz tavuk kızartabilirim, biftek pişirebilirim, domuz pirzolası yapabilirim, makarna yapmayı severim.
HABERLER VE YARIŞMAGeceleri haberleri izliyorum: 8’e kadar CNN ve ardından MSNBC. E-postaları ve incelemeleri okuyacağım – sadece incelemelerimi okumuyorum. Bir şirketin bir yıldızı varsa, ne halt ettiğini bulmaya çalışıyorum: Taşıyıcı fiyatı yükseltiyor, geç geliyor, bir şeyleri kırıyor ve ödemeyi reddediyor veya herhangi bir aletle gelmiyor. Bu yüzden bir kamyon dolusu alet edevat var, zamanında gel ve asla şikayet etme.
BEYAZ GÜRÜLTÜ Her gece bir mücadeledir, çünkü aklımda çok iş var – hatta şöyle şeyler var: “Aman Tanrım, şimdi o vidaların nerede olduğunu hatırlıyorum! Televizyonun arkasındalar!” “Tamam Google, iyi geceler” diyorum ve Google Home bu kriket seslerini çalıyor ya da rahatlatıcı bir müzik çalıyor ya da bana bir hikaye anlatıyor ya da yağmur. Teneke çatıdaki o yağmur, sana anlatayım.